Μια χοροθεατρική performance για το «καθάρισμα» του σπιτιού και του μυαλού, μέρη που πάντα καθαρίζεις, αλλά για κάποιον περίεργο λόγο παραμένουν διαρκώς ασυμμάζευτα. Μια σπουδή πάνω στην έννοια της πτώσης, της επανάκαμψης και της αγάπης μας να (μην) βρισκόμαστε στο πάτωμα.

Η αποθήκη του μυαλού άνοιξε και όλα τα πράγματα έχουν ξεχυθεί εδώ. Ένα χάος του μυαλού και της καρδιάς, ατελείωτο, που θέλει περίτεχνους χειρισμούς για να οργανωθεί. Χρήσιμα και άχρηστα, δικά μας και δανεικά, νοσταλγικές μνήμες και βραδινές υπεραναλύσεις, τρόπαια αποτυχημένων προσπαθειών είναι όλα εδώ απλωμένα. Το ιδιαίτερο για τον καθένα μας φορτίο. Και φυσικά η συνθήκη πως δεν δυνάμεθα να φύγουμε, να ευτυχήσουμε, να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε, αν πρώτα δεν καταφέρουμε να το οργανώσουμε.

Κάθε απογοήτευση και αποτυχία, ένα χτύπημα, που θα μας βυθίσει βαθύτερα σ' αυτόν τον ωκεανό αταίριαστων πραγμάτων. Και θα μας αναγκάσει να τα αντιμετωπίσουμε. Να ξεδιαλέξουμε τα χρήσιμα από τα σκουπίδια. Οι φορές που θα σωριαστούμε, αμέτρητες. Ο διαθέσιμος χρόνος άγνωστος, αλλά σίγουρα πιεστικός. Την επόμενη φορά θα τα κάνω καλύτερα, την επόμενη φορά θα είμαι καλύτερη, την επόμενη φορά θα ξέρω καλύτερα, την επόμενη φορά δεν...